Het merkpaspoort is het ijkpunt van de organisatie. De gouden meter voor alles wat men doet (en laat). Het bepaalt de koers. De strategische beslissingen. Portfoliosamenstelling. Organisatiestructuur en -cultuur. Het investerings-, overname-, innovatie- en HRM-beleid. En is daarnaast de basis voor marketing en communicatie. Alles wat de organisatie naar buiten toe belooft kan zij waarmaken. Nooit hoeft zij zich mooier hoeft voor te doen dan ze is. Zij heeft niets te verbergen. Kan volledig transparant zijn. Wel zo handig in een tijd waarin iedereen uiteindelijk alle informatie vindt.

De buitenstaander is wezenlijk in dit proces. Zonder de ballast van kennis en kunde, en niet gehinderd door de mores en conventies van de branche, ziet deze meer en anders. En als je los staat van hiërarchische verhoudingen en interne politiek voelen medewerkers zich vrijer en veiliger. Durven zich kwetsbaar op te stellen. Open te stellen voor het veranderingstraject. Daarnaast kan een buitenstaander de leiding eerlijk spiegelen. Tijdens het veranderingstraject hun aanspreekpunt en vertrouwenspersoon zijn.

Hieronder een stukje uit de film Dead Poet Society. Waarin John Keatings (Robin Williams) zegt: ‘Boys, you must strive to find your own voice. Because the longer you wait to begin, the less likely you are to find it at all. Thoreau said, “Most men lead lives of quiet desperation.” Don’t be resigned to that. Break out!’